Ο Αντώνης Σαμαράς ειναι νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας

Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας εκλέγεται ο Αντώνης Σαμαράς, κάτι το οποίο αναγνώρισε και η Ντόρα Μπακογιάννη με δηλώσεις της.

«H βάση εξέλεξε το νέο αρχηγό, η απόφαση είναι απολύτως σεβαστή... συνεχάρην τον Αντώνη Σαμαρά για την εκλογή του, ευχαριστώ όσους με τίμησαν με την ψήφο τους. Ανοίγει νέο κεφάλαιο για τη Ν.Δ., στην προσπάθεια αυτή θα είμαστε όλοι παρόντες», ανέφερε μεταξύ άλλων η κ. Μπακογιάννη.

O νέος πρόεδρος της Ν.Δ. εγγονός του παλιού βουλευτή Θεσσαλονίκης Αλέξανδρου Ζάννα και ανηψιός του πρώην βουλευτή Μεσσηνίας της ΕΡΕ Γεωργίου Σαμαρά.
Από το γένος της μητέρας του Ελένης Ζάννα δισέγγονος της συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα.

Βιογραφικό

Το 1969, αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε οικονομικά στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Αμχερστ και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Χάρβαρντ.
Το 1974, ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του με θέμα "Σχέσεις Πολυεθνικών Εταιρειών και Κυβερνήσεων".

Το 1976, υπήρξε υπεύθυνος του Σπουδαστικού Τμήματος και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ

Το 1977, σε ηλικία 26 ετών, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ.
Έχει διατελέσει μέλος στις Ομάδες Κοινοβουλευτικού Εργου της ΝΔ για θέματα σχετικά με το υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1989, στις εκλογές που διεξήγαγε η Κοινοβουλευτική Ομάδα για την ανάδειξη των βουλευτών που θα πλαισίωναν την Κεντρική Επιτροπή της ΝΔ, εξελέγη πρώτος με 95 ψήφους.
Τον Ιούλιο του 1989, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη.
Στις 26 Μαίου 1990, παντρεύτηκε στην Πύλο τη Γεωργία Κρητικού.
Στις 13 Απριλίου 1992, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, τον απέπεμψε από το αξίωμα του υπουργού Εξωτερικών, εκτιμώντας ότι η αδιάλλακτη στάση του σχετικά με την αναγνώριση της ΠΓΔΜ, διασπούσε την ενιαία γραμμή της κυβέρνησης και έπληττε την διαπραγματευτική της ικανότητα.
Στις 21 Οκτωβρίου 1992, μετά τη σύνοδο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, παραιτήθηκε από βουλευτής λόγω της διαφωνίας του με την κυβερνητική πολιτική στο θέμα της ΠΓΔΜ και αντικαταστάθηκε από τον πρώτο αναπληρωματικό βουλευτή Μεσσηνίας, Π. Φωτέα.
Στις 30 Ιουνίου 1993, ίδρυσε το νέο πολιτικό φορέα "Πολιτική Ανοιξη" (ΠΟΛΑΝ), ο οποίος σύμφωνα με τη διακήρυξή του εξέφραζε την υπέρβαση του διπολισμού στην πολιτική ζωή της χώρας και άνοιγε μια νέα σελίδα στην αξιοποίηση των δυνάμεων του ελληνικού έθνους πέρα από τεχνητά ιδεολογικά σύνορα.
Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 10 Οκτωβρίου 1993, πήρε μέρος ως αρχηγός της ΠΟΛΑΝ η οποία συγκέντρωσε 4,88% και εξέλεξε 10 βουλευτές.
Στις βουλευτικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου 1996, πήρε μέρος για δεύτερη φορά ως αρχηγός της ΠΟΛΑΝ, αλλά το κόμμα του δεν συγκέντρωσε το απαραίτητο όριο 3% και έμεινε εκτός Κοινοβουλίου.
Την 1η Ιουνίου 1997, στο 1ο συνέδριο της ΠΟΛΑΝ, επανεξελέγη δια βοής πρόεδρος του κόμματος.
Τον Ιανουάριο του 1998, ως αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης, υπήρξε συνιδρυτής του ευρωπαϊκού κόμματος "Ενωση για την Ευρώπη" μαζί με τους αρχηγούς άλλων τεσσάρων ευρωπαϊκών κομματων (Φιλίπ Σενγκέν-Γαλλικό Γκολικό Κόμμα, Σίλβιο Μπερλουσκόνι-Φόρτσα Ιτάλια, Μπέρτιε Αχέρν-Fianna Fail, Μανουέλ Μοντέιρο-Πορτογαλλικό Λαϊκό Κόμμα).
Στις 18 Φεβρουαρίου 2000, ανακοίνωσε ότι η "Πολιτική Άνοιξη" θα απόσχει από τις εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000, αλλά θα συνέχιζε να υπάρχει και να παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή του τόπου.
Στις εκλογές του Μαρτίου του 2004 με δήλωσή του υποστήριξε την ψήφο στη ΝΔ και στις 13 Μαϊου του ιδίου χρόνου, ανακοίνωσε την αναστολή λειτουργίας της Πολιτικής Άνοιξης.
Λίγες ημέρες μετά την αναστολή της λειτουργίας της Πολιτικής Άνοιξης, επανεντάχθηκε στη ΝΔ και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, εξελέγη για πρώτη φορά ευρωβουλευτής.
Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Ελέγχου των Προϋπολογισμών και της Επιτροπής Προϋπολογισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναπληρωματικό μέλος της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων και μέλος της Αντιπροσωπείας στην Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Συνεργασίας ΕΕ-Ρωσίας.
Τον Ιανουάριο του 2008, ανέλαβε κυβερνητικό αξίωμα, -ύστερα από περίπου δεκαεπτά χρόνια-, ως υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.