Ψυχωμένη ΑΕΚ, παλιομοδίτης Παναθηναϊκός!

Ο football expert Γιάσμινκο Βέλιτς αναλύει το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό, τονίζοντας πως το ματς ξεκίνησε 24 ώρες πριν από το σφύριγμα του διαιτητή, με την έξυπνη τακτική του Χιμένεθ!

To ματς για εμένα ξεκίνησε πολύ πριν το σφύριγμα της έναρξης. Για την ακρίβεια, περίπου 24 ώρες πριν, με τις δηλώσεις του Χιμένεθ, που έτυχε να ακούσω ραδιοφωνικά στο αυτοκίνητό μου. Γιατί οι δηλώσεις των έξυπνων προπονητών, εκτός από το τυπικό κομμάτι, όταν χρησιμοποιούνται σωστά αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Ο Χιμένεθ αντιλήφθηκε τις ανάγκες της στιγμής, απηύθυνε μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις, κυρίως προς τον κόσμο και τους παίκτες του. Μηνύματα συσπείρωσης, πίστης, κινήτρου και κυρίως αισιοδοξίας. Αυτό που λέμε απλά και λαϊκά, «έφτιαξε» τους πάντες και του το ανταπέδωσαν όταν το χρειάστηκε περισσότερο.

ΓΕΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΓΩΝΑ

Το παιχνίδι ήταν αρκετά φτωχό. Πολύ λίγα έχουμε να σημειώσουμε ως προς το περιεχόμενό του, ιδιαίτερα από την πλευρά του Παναθηναϊκού που δεν παρουσίασε απολύτως τίποτα. Μια αργή, γερασμένη, παλαιομοδίτικη ομάδα, που είχε απίστευτες δυσκολίες να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου.

Με μέσο όρο ηλικίας κοντά στα 30 χρόνια, πολύ φοβάμαι για το μέλλον και την προοπτική της. Μια ομάδα με αστείρευτη πηγή δικαιολογιών που ακούγονται κάθε φορά με απίθανη ευκολία και επιπολαιότητα και οι οποίες δεν περιγράφουν τίποτα άλλο πέρα από την πραγματική ανεπάρκεια της ομάδας.

ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Η ΑΕΚ παρατάχθηκε με ένα περίεργο 4-3-3 εναντίον του 4-2-3-1 του Παναθηναϊκού. Το παιχνίδι ξεκινά ουσιαστικά με γκολ της ΑΕΚ, ένα γκολ που μπαίνει ως αποτέλεσμα σειράς λαθών του Παναθηναϊκού: δεν υπάρχει πίεση στην μπάλα πριν από τη σέντρα, ο Μπουμσόνγκ είναι εκτός φάσης, ο Σαριέγκι δεν διώχνει σωστά αν και κάνει σωστή κίνηση, και στο τέλος ο Τζόρβας δεν κάνει το καλύτερο που έπρεπε και μπορούσε. Δεν νομίζω όμως ότι το γκολ ανατρέπει οτιδήποτε. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο που θα γινόταν στο α’ ημίχρονο ακόμη και αν δεν είχε επιτευχθεί.

Το 4-3-3 της ΑΕΚ ήταν περίεργο, γιατί μεταλλασσόταν με διάφορες παραλλαγές, κυρίως ανάλογα με τη συμπεριφορά και τις κινήσεις του Λαγού, που έκανε ένα πολύ ώριμο τακτικά παιχνίδι. Κάλυπτε εξαιρετικά τον αριστερό μπακ, συνέκλινε προς τα μέσα όταν ανέβαινε ο Γκερέιρο ή όταν έκανε διαγώνιες κινήσεις ο Μπερνς, όταν χρειαζόταν ανοιγόταν και ανέβαινε από αριστερά, μάρκαρε τον Βύντρα, είχε γρήγορες επιστροφές... Ήταν πολύ καλός χθες. Και το σύστημα έπαιρνε διάφορες μορφές, πάντα με βάση το 4-3-3 (πότε 4-2-3-1, πότε 4-4-1-1, πότε 4-1-4-1). Πάρα πολύ καλός χθες ήταν και ο Μάκος, που αναδείχθηκε σε σημείο ισορροπίας για την ΑΕΚ, μέχρι να βγει λόγω τραυματισμού.

Σε όλο το πρώτο ημίχρονο το παιχνίδι ήταν αρκετά νευρικό, με πολλά λάθη και από τις δύο ομάδες. Δεν είχε ροή και ένταση. Οι αντίπαλοι δυσκολεύονταν να αναπτυχθούν σωστά και οργανωμένα. Οι μέσοι της ΑΕΚ δεν άφηναν χώρο στους μέσους του Παναθηναϊκού, τους πίεζαν πάντα σε μια μορφή ατομικού μαρκαρίσματος (1 προς 1 και όχι μαν του μαν), κάτι που οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν αντέχουν, δεν μπορούν να δημιουργήσουν χώρους. Επίσης και ο Τζεμπούρ (με βοήθειες του Γκερέιρο ή του Μπερνς) όποτε μπορούσε πίεζε τους δύο στόπερ του Παναθηναϊκού, με αποτέλεσμα να μένουν οι «πράσινοι» μακριά από την περιοχή της ΑΕΚ και να είναι εντελώς ακίνδυνοι.

Όχι πως η ΑΕΚ δημιουργούσε ευκαιρίες. Αλλά προσπάθησε να απλωθεί στο γήπεδο όταν ανακτούσε την κατοχή της μπάλας (βεβαίως χωρίς μεγάλες ταχύτητες), να περάσει μεγάλες μπαλιές στην πλάτη της άμυνας του Παναθηναϊκού, να απειλήσει από στημένες φάσεις, να κάνει κάποια σουτ έξω από την περιοχή. Προσπάθησε να κάνει 5 πράγματα. Ο Παναθηναϊκός απολύτως τίποτα!

ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Στο δεύτερο 45λεπτο, παρότι έγινε η αλλαγή του Σιμάο με τον Καραγκούνη (υποθέτω για καλύτερο έλεγχο της μπάλας) η ΑΕΚ συνέχιζε να έχει την πρωτοβουλία στο παιχνίδι, να είναι πιο ουσιαστική και πιο απειλητική (κυρίως από αριστερά με Νταντόμο και Λαγό) χάνοντας και μια καλή ευκαιρία με τον Τζεμπούρ. Αυτά για 15’–20’, αλλά μετά το 60’–65’ άρχισε να μένει από δυνάμεις. Μετά και την αποχώρηση του Μάκου μαζεύτηκε περισσότερο, έδωσε περισσότερο χώρο και πρωτοβουλία κινήσεων στον Παναθηναϊκό. Αλλά έναν άναρχο, ανοργάνωτο, ανούσιο και εντελώς αναποτελεσματικό Παναθηναϊκό.

Η ΑΕΚ υπεράσπισε ψυχωμένα το 1-0 και το κράτησε με σχετική άνεση. Θα μπορούσε στην κόντρα να φτάσει στο 2-0 αν είχε μεγαλύτερη ψυχραιμία, παρά να δεχτεί το γκολ της ισοφάρισης. Όλες οι αλλαγές της ΑΕΚ ήταν αναγκαστικές, του Παναθηναϊκού μάλλον ανούσιες.

ΣΥΝΟΨΗ

Ήταν δίκαιη η νίκη της ΑΕΚ σε ένα πολύ μέτριο παιχνίδι και από τις δύο ομάδες, κυρίως από τον Παναθηναϊκό. Και αν η ΑΕΚ μπορεί να επικαλεστεί πολλές δικαιολογίες, ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάψει να το κάνει. Ομάδα… δικαιολογίας έχει γίνει ο Παναθηναϊκός. Έπαιξε πολύ λίγο και με αυτό πρέπει να ασχοληθεί, με το ποδόσφαιρο. Να ξοδεύουν όλοι την ενέργειά τους για το πιο ουσιαστικό, για το πώς άμεσα θα φτιάξει όσα μπορεί να διορθώσει.

- Εξαιρετική η διαιτησία του κ. Σιδηρόπουλου. Έχω καιρό να δω καλύτερη στα ελληνικά γήπεδα και ας μην είχε μεγάλες και δύσκολες φάσεις.

ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ: Η μεγάλη αυτοπεποίθηση και πίστη των παικτών της ΑΕΚ στη νίκη, κάτι που φαίνεται πως τους το μεταδίδει ο Χιμένεθ.

MVP: Παναγιώτης Λαγός

gazzetta.gr